Afgelopen jaar via de Camino Francess naar Santiago de Compostella gelopen. Thuis gekomen met een gevoel waar ik de hele wereld mee aan kon. Helaas bleek mijn wereld waarin ik verwachtte thuis te komen niet meer te bestaan. Een donderslag bij heldere hemel. Dus alle plannen aan de kant en alle energie gebruiken om een scheiding tot een goed einde te brengen. Na 5 lange maanden was dit een feit.

En dan...scheiding is rond en ik zit redelijk in m'n vel. Het leven gaat door, ik doe m'n best er het beste van te maken maar ben de laatste tijd super emotioneel....

Dus er moet iets gaan gebeuren...dat gevoel en de energie dat ik had opgebouwd in Spanje was onbeschrijfelijk. Als ik dat nog een keer terug kan krijgen....
Nagedacht over een tweede Camino, misschien Camino del Norte of toch maar de via Roma.... Of nog een keer hetzelfde als vorig jaar, de Camino Francess, zou dat weer zo mooi worden?
Tijdens de camino vertelde een van de medepelgrims over de 88 tempels van Shikoku... Japan.... Dat is een enorme uitdaging, zeker als je in tegenstelling tot vorig jaar, deze reis zonder je maatje gaat maken omdat hij nooit zo lang in een vliegtuig gaat zitten...

Afijn, na een paar weken wikken en wegen de knoop doorgehakt. Vrij gevraagd en een ticket besteld.... Japan, Shikoku, 88 tempels, 7 weken en een route van 1200km. 20 maart vertrek!

De gevoelens zijn gemixt. Heel gaaf dat ik dit mag en kan doen! Aan de andere kant ook heel spannend. Er lopen slechts een 1000 man per jaar deze route. (In tegenstelling tot de Camino waar alleen in augustus van vorig jaar al 52000 mensen in Santiago zijn aangekomen) De rest van de mensen die de tempels bezoeken doen dit per auto, trein, bus of fiets. Er wordt weinig Engels gesproken, de bewegwijzering is slecht, mijn Japans gaat niet veel brengen, etc, etc. Oftewel een heel groot avontuur vol onzekerheden en uitdagingen. Dat het maar snel 20 maart mag zijn!!