Dinsdag 24 maart
Door: Philip
Blijf op de hoogte en volg Philip
25 Maart 2015 | Japan, Naruto
Ik was voorbereid op het ergste. Dit wordt de zwaarste etappe. Hier haken veel mensen af. Geloof me, het was zwaar, afzien, zweten, en bovenal fantastisch!!
Vanmorgen na het Japanse ontbijt (gebakken vis, gebakken ei, soep, rijst en een ongepeld rauw ei???) om een uur of half acht de deur uit. Ben ik net weg, kom ik erachter dat m'n pelgrims outfit nog in m'n kamer op de kapstok hing... Het pelgrimsleven zit nog niet helemaal in m'n bloed. Terug gelopen, outfit aangetrokken, en het personeel lachend achter gelaten. Op naar de supermarkt om wat eten voor vanmiddag te halen. Alleen maar zoete broodjes. Niets hartigs. Ik zal het er mee moeten doen. Daarna de route weer opgezocht. Tempel 8 is nog een km of 8 weg. Een vlak parcours, een rustig begin van een pittige dag. Het is nog fris, maar beloofd wel weer een mooie dag te worden. Een blauwe lucht met her en der een wolkje. Na tempel 11 wordt en blijft het buffelen. Echt heeeeel gaaf. Een mooi bergpad dat 4 keer omhoog gaat (en helaas ook 3 keer naar beneden) voordat ik op 800 meter bij tempel twaalf aankom. Op de eerst paar kilometer alle energie eruit gegooid. Lopen en nooit meer stoppen. Dat hield ik geen twaalf kilometer vol. Maar tot een kilometer of 6 heb ik echt alles gegeven. Heerlijk! Onderweg bijna geen andere mensen tegengekomen. Op de tweede helft van deze etappe naar tempel 12 rustig aan gedaan. M'n gedachten dwaalden regelmatig af. Het lopen doet me echt goed. Na tempel twaalf een klein stukje afgedaald naar een onderkomen dat gisteren voor me was gereserveerd. Sudachi-kan. Ik melde me bij een kruidenier. Hier werd alleen maar Japans gesproken. Ik moest wachten en wachten en... Ik begon me net af te vragen waar ik terecht was gekomen toen een heel oud baasje me naar m'n kamer bracht. Hier stonden nog twee rugzakken en ik mocht alleen m'n rugzak wegzetten en moest daarna weer meekomen. Weer een hele Japanse preek waar ik geen touw aan kon vastknopen. Het vertaalboekje bracht de uitkomst. Of ik naar een Japans thermaal bad wilde. Dat wilde ik wel!!! Samen met een andere Japanner werden we naar een verderop gelegen stad gebracht. Dit was echt lekker. Vermoeid en bezweet afgezet worden bij zo'n badhuis en als herboren weer terug naar de Ryokan. In het badhuis ook nog een hapje gegeten daarbij nog twee Japanners en een Taiwanese vrouw ontmoet die ook op hetzelfde adres bleken te slapen. De Taiwanese vrouw kon redelijk met de Japanners babbelen en sprak ook Engels. Dat maakte mijn leven weer een heel stuk eenvoudiger. 's Avonds op de kamer van een van de mannen gezellig met z'n allen wat gepimpeld. Om 21.00 uur wilden de oude mannen gaan slapen. Mooi moment voor mij om dit verslag te schrijven. Ik lig vannacht voor het eerst van m'n leven in een stapelbed met een Japanner. En ik kan je nu al verklappen... Die snurken ook.
Vanmorgen na het Japanse ontbijt (gebakken vis, gebakken ei, soep, rijst en een ongepeld rauw ei???) om een uur of half acht de deur uit. Ben ik net weg, kom ik erachter dat m'n pelgrims outfit nog in m'n kamer op de kapstok hing... Het pelgrimsleven zit nog niet helemaal in m'n bloed. Terug gelopen, outfit aangetrokken, en het personeel lachend achter gelaten. Op naar de supermarkt om wat eten voor vanmiddag te halen. Alleen maar zoete broodjes. Niets hartigs. Ik zal het er mee moeten doen. Daarna de route weer opgezocht. Tempel 8 is nog een km of 8 weg. Een vlak parcours, een rustig begin van een pittige dag. Het is nog fris, maar beloofd wel weer een mooie dag te worden. Een blauwe lucht met her en der een wolkje. Na tempel 11 wordt en blijft het buffelen. Echt heeeeel gaaf. Een mooi bergpad dat 4 keer omhoog gaat (en helaas ook 3 keer naar beneden) voordat ik op 800 meter bij tempel twaalf aankom. Op de eerst paar kilometer alle energie eruit gegooid. Lopen en nooit meer stoppen. Dat hield ik geen twaalf kilometer vol. Maar tot een kilometer of 6 heb ik echt alles gegeven. Heerlijk! Onderweg bijna geen andere mensen tegengekomen. Op de tweede helft van deze etappe naar tempel 12 rustig aan gedaan. M'n gedachten dwaalden regelmatig af. Het lopen doet me echt goed. Na tempel twaalf een klein stukje afgedaald naar een onderkomen dat gisteren voor me was gereserveerd. Sudachi-kan. Ik melde me bij een kruidenier. Hier werd alleen maar Japans gesproken. Ik moest wachten en wachten en... Ik begon me net af te vragen waar ik terecht was gekomen toen een heel oud baasje me naar m'n kamer bracht. Hier stonden nog twee rugzakken en ik mocht alleen m'n rugzak wegzetten en moest daarna weer meekomen. Weer een hele Japanse preek waar ik geen touw aan kon vastknopen. Het vertaalboekje bracht de uitkomst. Of ik naar een Japans thermaal bad wilde. Dat wilde ik wel!!! Samen met een andere Japanner werden we naar een verderop gelegen stad gebracht. Dit was echt lekker. Vermoeid en bezweet afgezet worden bij zo'n badhuis en als herboren weer terug naar de Ryokan. In het badhuis ook nog een hapje gegeten daarbij nog twee Japanners en een Taiwanese vrouw ontmoet die ook op hetzelfde adres bleken te slapen. De Taiwanese vrouw kon redelijk met de Japanners babbelen en sprak ook Engels. Dat maakte mijn leven weer een heel stuk eenvoudiger. 's Avonds op de kamer van een van de mannen gezellig met z'n allen wat gepimpeld. Om 21.00 uur wilden de oude mannen gaan slapen. Mooi moment voor mij om dit verslag te schrijven. Ik lig vannacht voor het eerst van m'n leven in een stapelbed met een Japanner. En ik kan je nu al verklappen... Die snurken ook.
-
25 Maart 2015 - 11:26
Ingrid En Joop:
Zo te horen een hoop frustraties eruit gelopen. Lekker. Wat een bar pad om op te lopen. Gaat goed man!!!!! We leven met je mee. -
25 Maart 2015 - 16:21
Willem En Renny:
Geweldig man - wat een verhaal - zoals je schrijft kan ik het me helemaal inbeelden - Hoop dat je nog wat rust vindt met tempel race - ha ha ha - die japanners zijn wel erg behulpzaam - je moet Kobo niet zo uitschelden hoor - zet hem op man -
25 Maart 2015 - 18:43
Ave:
Volgens mij heb je het naar je zin en heb je er geen spijt van
dat je dit alles bent begonnen.
Geniet er van
Groetjes Ave -
26 Maart 2015 - 22:47
Herman:
Hahaha, de flying dutchman is terug! ;-) De rust komt vanzelf, dus gooi je energie eruit en blijf lekker knallen.
Wat een prachtige omgeving zeg en al die hulpvaardigheid. Mooi om te lezen.
Geniet ze!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
