Vandaag 35km voor de boeg inclusief 6 tempels. De tempels vragen ook best wat tijd dus deze afstand is meer dan genoeg. De eerste tempel, tempel 54, werd gerenoveerd en stond helemaal in de steigers. Niet echt een tempel om inspiratie uit te putten. Nog even aan de babbel met een man die direct, zoals bijna iedereen, wilde weten waar ik vandaan kwam. Holland. "Do you know Gus Hiddink?" Ik geantwoord dat ik nog nooit van deze beste man gehoord had. Hij bleef proberen. Voetbal? Coach? Ik heb nog iets gezegd dat we veel coaches hebben en ze niet allemaal ken. Hij probeerde nog een keer. Ik had nog nooit van de man gehoord. Altijd leuk om een Koreaan in de maling te nemen. Ik kreeg nog wel een snoepje als Ossettai van hem.
De weg naar tempel 55 leidde dwars door een enorme begraafplaats. Duizenden graven. Één die opviel. Een piramide met een kruisje erop. Verder alleen maar boedistische natuurstenen graven. De grafzerken leverancier zat direct naast het kerkhof en heeft het er zo te zien druk mee gehad. Bij Tempel 55 kreeg ik van de man die de stempel verschafte een bedrukte doek en een gekalligrafeerd zakje om de papiertjes in op te bergen die je bij iedere tempel krijgt. Leuke vent dus maar weer eens, ja ik heb ze nog steeds, een klompje gegeven. De tempels volgenden elkaar in rap tempo op. Tempel 58 moest weer een een keer voor geklommen worden. En behoorlijk ook. Toen ik na een behoorlijke klim opgelucht was de maingate van de tempel te zien, bleek er nog een klein trapje te volgen waar ik nog een 20 minuten mee zoet was. Halverwege deze trap de tweede slang deze reis. Deze keer een bruine. Ik ben zo stoer geweest hem nog even met m'n wandelstok te porren omdat hij (of zij) vreselijk in de weg lag zo midden op de trap. Op mijn aan dringen zocht hij een plekje naast de trap zodat ik mijn klim kon vervolgen. Eenmaal boven wachtte een heerlijke Ossettai. Een glas vers geperste jus d'orange. Toen de dame die dit heerlijke vocht verschafte hoorde dat ik niet met de auto maar lopend was kreeg ik een halve liter van deze koude goden drank. Heerlijk na zo'n inspanning.
Tempel 59 was qua entré verrassend. Geen houten main gate maar een marmeren trap met links een rechts een grote marmeren lantaarn. De tempel zelf zag er ook heel modern uit. Ook staat hier een beeld van Kobo Daishi. Deze keer een versie die je de hand kunt schudden en tegelijkertijd een wens mag doen. Dus daar hebben we ook nog maar even gebruik van gemaakt. Je weet maar nooit waar het goed voor is. Het onderkomen voor deze avond was Ryokan Shikishima. Het wilde dat ik vanavond de enige gast was. Dus heerlijk in m'n uppie gebadderd, gegeten, geslapen en ontbeten.. Zo kom je nog eens tot rust...