Zaterdag 2 mei
Door: Philip San
Blijf op de hoogte en volg Philip
03 Mei 2015 | Japan, Wakayama-shi
Toen ik het hostel uitliep, twijfelde ik nog om even terug te gaan naar tempel 1 of direct naar de trein te lopen. Toch nog maar een keer linksaf, even afscheid nemen bij Ryozenji. Gisteravond was de tempel al verlaten. Eenmaal in de tempel besef ik dat ik nog een boek wilde hebben om m'n papiertjes die ik bij iedere tempel heb gekregen in te verzamelen.. In het stempelburo dit boek gehaald. Wat bleek, ik kreeg ook hier nog een laatste stempel op mijn rol! In de linker bovenhoek van de afbeelding van Kobo Daishi. Maar goed dat ik nog even terug gegaan ben... Daarna naar de trein. Zodra ik op het station kom, staat de trein naar Tokushima al te wachten. Ik vraag de conducteur of ik bij hem een kaartje kan kopen. Dat kan.. De hele reis de conducteur niet meer gezien. In Tokushima schiet ik de conducteur weer aan, hij zwaait met een goedkeurend knikje... Mijn laatste osettai...
Ik loop de hele ochtend al te twijfelen. Ga ik zondag naar Koyasan of vandaag.
De verbinding naar Koyasan vanuit deze stad is best goed geregeld. Andere optie is weer terug met de boot zoals ik ook heen gekomen ben. Ik besluit eens te informeren of het vandaag allemaal gaat lukken qua tijd. Uiteindelijk zat ik om 9 uur in de bus naar Osaka en om 12 uur in de trein naar Koyasan. Om een uur of half twee was ik op de plaats van bestemming, alwaar ik vandaag exact 6 weken geleden ook stond. Ik ga Kobo thuis afleveren en m'n laatste stempel halen. Ik neem de bus naar "verkeerde kant" van de stad, en loop de hele route van wel 3,5km, terug. Hiermee toch nog alle hoogte punten kunnen bezichtigen die ik de eerste keer gemist heb. Niet overal naar binnen gegaan want er stonden regelmatig enorme wachtrijen. Halverwege bij een informatie bureau maar eens gevraagd of het toch niet mogelijk is om hier op de berg te overnachten. Helaas.... Alle accomodaties zitten vol. Het onderkomen in Wakayama laten bellen om door te geven dat ik pas laat in kan checken en dat blijkt geen probleem te zijn zolang het maar voor 23.00 uur is. Daarna de stempel halen. Nu echt de aller, allerlaatste. Best een emotioneel momentje en inderdaad ik hield het weer eens een keer niet droog... Wat dat betreft zal ik altijd een emotionele klojo blijven. Maar een ding moge duidelijk zijn, het waren geen tranen van verdriet... Daarna Kobo thuis afgeleverd en na een bak noodles genuttigd te hebben terug naar het station. Hier ontmoet ik een goed alternatief voor de (begrijpelijk) afwezige Ron, Andre en Herman. Ivan, een jongen uit Hong Kong. Gezellige vent van 26 jaar die toevallig ook naar Wakayama gaat en graag een biertje drinkt en ook nog van lekker eten houdt. Daarnaast ging hij niet alleen naar Wakayama maar ook nog eens naar hetzelfde onderkomen als ik! Guesthouse Saika waar ik mijn eerste nacht in Japan ook vertoefd heb. Dat kwam goed uit... Vanaf het station in Wakayama komen we langs het BBQ restaurant waar ik ook de eerste avond gegeten heb. Dat moeten we vanavond nog maar eens een keertje over doen. De dames wisten nog wie ik was en daarmee was het direct weer super gezellig. Naast mij zit een stel dat graag mijn stempelboek wil zien. Ik laat hun zien dat ik een rol heb in plaats van een boek. Dat mens wordt me daar een partij enthousiast!! De rol moet uitgepakt worden en er worden meerdere foto's gemaakt. Een van de serveersters, degene die op dag één Nijntje tekende toen ze hoorde dat ik uit Holland kwam, heb ik mijn laatste klompje gegeven. Wederom een vrouw super gelukkig gemaakt. Net voor elf uur ingecheckt in het guesthouse. Vanavond een andere kamer dan de laatste keer. Deze keer gezellig met z'n tienen in een knus kamertje...en daarna nog even samen met Ivan een barretje opgezocht. De eigenaar van de bar wilde graag weten wat ons naar Wakayama bracht. Toen hij begreep dat ik de Shikoku trail gelopen had werden alle mensen aan de bar luidkeels ingelicht dat zich een Henro San in de zaak bevond. Volop bewonderende geluiden en ik was plotsklaps het middelpunt van alle aandacht. Kreeg wat shotjes voorgeschoteld en er werden tientallen vragen op me afgevuurd. Zo grappig. Om een uur of twee werd het tijd voor een Japans broodje shoarma, oftewel een lekkere bak noodles. Al met al vandaag niet echt bezig geweest met mijn goede voornemen om te zorgen dat ik op dit gewicht blijf.... maar wel een prachtige dag geweest!!
-
03 Mei 2015 - 10:19
Ave:
Dat was weer een intensief dagje.
Wat een goed voornemen om de kilootjes er af te laten.
Je bent aan je laatste week in Japan.
Nog lekker genieten.
Neem wel op tijd wat rust(moederlijke raad).
In het vliegtuig op de terugweg kun je natuurlijk ook nog uren rusten.
Veel plezier groetjes Ave. -
03 Mei 2015 - 10:25
Ingrid & Joop:
Philip, nogmaals gefeliciteerd met het behalen van ALLE stempels. Wat maakt het uit dat je, zo te lezen, een overvloedige avond hebt gehad. Na zo'n prestatie heb je dat zeker verdiend. Veel plezier de komende dagen.
Wel zijn en blijven trots op jou. Xxx -
03 Mei 2015 - 11:58
Rina:
Hi Philip,
Geweldig wat deze tocht je heeft gebracht. Als je de taal niet spreekt is het toch een avontuur waar je zomaar aan begint en niet weet waar het eindigt, met je conditie zat het goed met je doorzettingsvermogen zo niet beter. De prestatie is er.. maar het doel ook, dat je jezelf weer hebt teruggevonden is goud waard. Ik heb de tocht vorig jaar voor een deel gedaan en wat mij bijbleef zijn de ontmoetingen. Terwijl je thuis je mannetje staat moet je je nu anders 'leren' opstellen. Je moet veel vragen 'en volgen' omdat je niet weet hoe dingen gaan (de beruchte slippers) Er is je ontelbare malen hulp aangeboden.. als je het nodig had kwam er weer 'toevallig' iemand langs om je de weg te wijzen of je een ossetai te geven zodat je er mentaal of fysiek weer doorkon. Als je de foto's thuis terugkijkt zal je die momenten herkennen en het verhaal erbij en die momenten zijn zo waardevol. Wat ik herken is, na een paar uur zwoegen bergie op en dan boven komen en dan een 'goedkeurende' knik te krijgen. Dat zo'n klein gebaar, je zo'n goed gevoel kan geven ongelofelijk toch.. Uiteindelijk gaat het toch allemaal om mogen zijn wie je bent en 'gezien' worden en de waardering, in dit geval de goedkeuring is een groot kado.. Goedkeuring koop je niet in de winkel het is een gift, het zegt je, je bent op de goede weg...
Al met al een onvergetelijke tocht, ik heb genoten van je verhalen en van de herkenning.
Een nieuwe toekomst ligt voor je open.. ik wens je toe dat vanaf nu alles 'bergie' op gaat.
Nu eerst genieten van Osaka een mooie overgang voordat je weer naar Nederland gaat.
Rina
-
03 Mei 2015 - 16:08
Elly:
Nou Philip, ik sluit me volledig aan bij Rina hoor!
Je bent nog steeds dezelfde, maar toch ook anders: herboren?, verlicht? (al was het maar in gewicht), klaar voor een nieuw begin...
Nog een fijne laatste week in Japan en goeie reis naar huis straks.
En wie weet zien we elkaar bij de henro-reünie in Leiden? Of anders later bij de volgende...
Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley