Donderdag 9 april

Vanmorgen uitgeslapen...7 uur pas opgestaan. Nog geen idee wat ik vandaag zou gaan doen. Lopen, das duidelijk, maar hoe ver? Het liefst wil ik tempel 38 bereiken maar dat is minimaal 43km verderop. Er zijn wel overnachtingsmogelijkheden maar dan zou het vandaag bij een kilometer of 28 blijven. Op zich niet slecht maar ik wil ook graag nog naar Hiroshima. Het liefst met een overnachting, maar dat kost dan wel twee dagen...Uiteindelijk de receptioniste toch maar gevraagd een hotelletje te boeken op Kaap Ashizurimisaki bij tempel 38. Het is Hatto geworden. Zo'n 500 meter van tempel 38 verwijderd. Als het lopend niet lukt kan ik altijd nog een bus of taxi nemen naar dit beoogde eindpunt.
Om 8 uur ga ik op pad. Rijkelijk laat voor zo'n lange afstand. Nog snel even bij de supermarkt tegenover het hotel een sushi ontbijtje gescoord. De benen voelen in tegenstelling tot gisteren weer goed. Het is nog droog ondanks dat de lucht er dreigend uit ziet. Eerst een paar kilometer langs de Shimanto rivier om vanuit Shimanto city weer op de route te komen. Dan de Shimanto Ohasshi brug over en route 321 opgepakt. Ik had van Rie een berichtje gekregen niet een bergroute te nemen omdat deze door het slechte weer niet goed begaanbaar was. Onderweg de langste tunnel tot nog toe. 1620 meter! En eenmaal in de tunnel wordt je heel goed uitgelegd dat deze tunnel over 2 nooduitgangen beschikt... Één waardoor je de tunnel betreed en één waardoor je hem na een klein kwartiertje weer verlaat.... Na 20km is het gaan regenen en de rest van de dag is het ook niet meer droog geweest. Bij het Oki no Hama strand, op 25km vanaf het begin, ben ik voor de lunch in een klein strandtentje, gerund door twee oude vrouwtjes, terecht gekomen. Geen menukaart. Gelukkig had één van de andere gasten een bak noodles voor zijn neus staan waar ik naar kon refereren.. Daarna het strand op. Ruim twee kilometer ploeteren door regen en wind. Heerlijk! Dan de oostelijke route naar het zuiden genomen. (Er zijn hier drie opties, oost, west en een bergetappe.) Deze route was verrassend. Variërend tussen stukjes over het strand, door de bossen en over de weg. De oceaan was wild. Hoge golven die te pletter sloegen tegen de rotsen. Aan de kust was het water ene witte kolkende massa. Wat een geweld! Vandaag geen surfer te bekennen. Daar is dit natuurgeweld te heftig voor.
Op een kilometer of acht van de eindstreep kwam ik de Japanner tegen met wie ik de hut gedeeld had. Hij was al weer op weg naar tempel 39. Hij had niet in Shimanto city geslapen maar was op de route gebleven. Een klein stukje verder Rie en Makimoto San! Ook zij waren alweer op de terugweg. Zij hadden een slaapplaats op 18 km van tempel 39 en liepen vandaag zonder rugzak op en neer om uiteindelijk weer op dezelfde plaats te eindigen. Het weer werd er niet echt beter op. Er werd mij nog een lift aangeboden maar daar heb ik voor bedankt. Het was best lekker zo'n dagje uitwaaien. Om half 5 was daar tempel 38, Kongofukuji. Hier een stempel gehaald maar geen foto's meer kunnen nemen. De lens van m'n camera was nat. Morgen ochtend maar even een stukje terug lopen. Inmiddels had ik het echt koud gekregen. Achteraf gezien had ik beter direct door kunnen lopen naar het hotel.
Het hotel was weer super. Met name het diner!! Nog nog niet één keer eerder zoveel vis voorgeschoteld gekregen. En allemaal om te smullen. Dat gaat er ook heel goed in na zo'n dag met uiteindelijk 45km op de teller en dat onder barre omstandigheden. En dit weer houdt helaas nog wel even aan.. Bij het eten een Japanner uit Tokyo die goed Engels sprak. Hij wilde graag meer weten over de Camino de Santiago. Dat werd een avondje foto's kijken. Waarschijnlijk is deze man volgend jaar in Spanje te vinden. De route voor morgen is lastig. Wat ik voor ogen had, wordt afgeraden.. Deze is niet goed te belopen met het huidige weer. Dus nu moet ik, of dezelfde weg terug tot aan de lange tunnel of via de zuidkant van het eiland lopen maar dat kost een dag extra. Ik ga er maar eens een nachtje over slapen..