Donderdag 26 maart

Nadat ik gisteren in het onderkomen van mijn Japanse en Taiwanese vriendjes eindelijk een internet verbinding had gevonden voor welgeteld 2x4 minuten, ben ik bij de supermarkt m'n diner gaan halen met het idee dit te gaan nuttigen op m'n eigen kamer onder het genot van het boek dat ik van Arie en Richard heb gekregen. Dat liep weer anders dan gepland.. Bij terugkomst bleek mijn eigen kamertje twee medebewoners te bevatten. Twee Australische jongens. Leuke gasten. Een van de twee heeft langere tijd in Japan gewoond en kan zelfs het Japanse schrift lezen. Deze mannen hebben tot nog toe alleen maar gekampeerd en hebben het vreselijk koud gehad. Als ik hun verhalen hoor dan heb ik echt een makkie gehad...Waar ik nu drie dagen onderweg ben, hebben zij er al 5 dagen erop zitten. Nu zijn die mannen ook net vertrokken vanuit een zomers Sydney en dan is het verschil in temperatuur ook behoorlijk, zeker 's nachts in je tentje.
Overigens niet alleen in een tentje, maar ook als je in een kamertje boven een garage slaapt. Het was vannacht ijskoud! Heb uiteindelijk midden in de nacht een vest aangedaan en m'n muts (gelukkig niet voor niets meegenomen) opgezet. Om half 6 opgestaan en richting m'n Henro maatjes getogen. Ik kon hier aanschuiven voor het ontbijt. Dat was weer een mooi begin. Daarna om 06.40 en geen minuut later... richting tempel 17 gelopen. De lucht was strak blauw, wat in maart, ook in Japan, verklaard waarom het 's nachts zo koud is. Tempel 17 slechts 2,5 kilometer verwijderd. Hier voor het eerst deze reis een kaarsje en stokjes wierook aangestoken... Gisteren al een paar keer, zonder enig geloof te aanbidden, in de tempels, terwijl de anderen bezig waren met hun ritueel, m'n eigen momentje gepakt. Dat voelde best goed. Dus uiteindelijk ook maar wat kaarsen en wierookstokjes gekocht om in het ritueel van de boeddhisten mee te gaan. De Sutra (het gebed) doe ik niets mee. Hij staat in m'n reisgids, zou 'm op kunnen proberen te lezen, maar daar hecht ik echt geen waarde aan. Het is gewoon mijn momentje..
Ik sta daar vanmorgen wat onhandig met die wierookstokjes te klungelen. De eerste twee breken voordat ik ze uit de verpakking heb. Uiteindelijk 3 stokjes aan weten te steken en zoals t hoort ook 1 kaarsje. En daarna... mijn momentje.
Dat zelfde heb ik bij tempel 18 nog een keer herhaalt. Tempel 19 had ik er geen behoefte aan. Ik doe het alleen als ik er op dat moment meerwaarde in zie.
Halverwege de dag nog een taalprobleempje met m'n Taiwanese vriendin. Deze ging, vanuit het niets, helemaal uit haar dak. Ik herkende de reactie, maar had echt geen idee wat ik fout gedaan had... Bleek dat ze iets verkeerd verstaan had. Duurde even voordat ze dat begreep.... Ik begrijp nu nog niet helemaal wat ze dacht dat ik zei, maar ik kan je vertellen dat ze heeeeel erg boos werd... Wat een temperament...!
De klompjes die ik op Schiphol gekocht heb, zou ik nog wat over vertellen. Als je een Ossettai krijgt, een gift voor een pelgrim, is het leuk als je iets terug kunt geven. Daarom, zoals menig Hollander al eerder heeft gedaan, uiteindelijk op het laatste moment, alsnog wat klompjes gekocht. Ik wilde eerst iets anders meenemen maar kreeg het in de hectiek van de laatste weken niet meer geregeld. Ik heb er inmiddels één achter gelaten in de garage, één in de kruidenierswinkel en vandaag een bij 15 maanden oud kindje dat we onderweg tegen kwamen, samen met haar moeder. Bij de kruidenierswinkeltje hadden ze er waarschijnlijk al vaker een hollander op bezoek gehad want daar werd heeel lauwtjes gereageerd... In de garage heb ik 'm niet kunnen overhandigen dus boven in de kamer achter gelaten en het kind vandaag was super dankbaar! Die bleef lachen. Zelfs twee vingertjes de lucht in toen ik een foto maakte. Uiteindelijk vandaag 36 km gelopen. We zitten nu aan de voet van de berg die ons naar tempel 20 brengt. Vanavond na het gezamenlijke Japanse bad, (het blijft wennen, met al die Japanse mannen tegelijk in bad) weer lekker gegeten. Bij de maaltijd nu voor het eerst ook saké gedronken. Het is bocht, maar je slaapt er waarschijnlijk lekker op. Morgen een lange zware dag met veel klimmen en dalen waarbij we ongeveer 32 km gaan afleggen. Twee keer van zeeniveau naar 500 meter en daarna nog wat op en neer gehobbel. Op de kaart zie ik weinig vlakke stukken. Ik heb me voorgenomen morgen m'n eigen tempo te lopen en bij tempel 22 te wachten op de rest. Eén van de Japanners haakt morgen af. Inmiddels zijn er wel weer een paar andere bekende van de afgelopen dagen opgedoken die in hetzelfde onderkomen slapen en morgen hetzelfde plan hebben. De beloning voor morgen.... Een onderkomen aan de zee genaamd Yuki so!!
Volgens de reisgids ben ik nu na 4 dagen lopen 114.6 km onderweg. Volgens mijn GPS al 123....
Belangrijkste is, het voelt nog goed. Spieren wel een beetje stijf maar verder valt het nog 100 procent mee.