Woensdag 15 april
Door: Philip
Blijf op de hoogte en volg Philip
16 April 2015 | Japan, Unomachi
Allereerst, ik smul nog steeds van jullie reacties. De trouwste is en blijft m'n moedertje...
Maar zeker ook goed te lezen dat dit blog ook de Spaanse eilanden weet te bereiken. Inmiddels is het blog al bijna 3000 keer bekeken!
Beetje jammer van dat bad Arthur. Ik was er helemaal klaar voor...
Kees, verjaardag zaterdag van Jim staat genoteerd.
Francois, 1000000 goden. Ik denk dat ik mezelf dan ook maar tot god verklaar. Zo voel ik me hier tenminste wel af en toe...
En Marion, die biefstuk hou ik tegoed..
Dennis, zeg maar tegen die Chinese Japanner dat ie nog wat leren kan hier op Shikoku.
Zo nu weer even verder met het blog..
Het heeft weer eens de hele nacht geregend maar het is inmiddels droog. Ik heb niet echt lekker geslapen. Hoop herrie op straat. Eerst de stoplichten hier voor de deur, alwaar ze een piepende kanarie in verstopt hebben voor de blinden en slechtzienden. Deze hield gelukkig na 22.00 uur z'n mond dicht. Ik had de oordoppen al in, omdat ik dacht dat dit gepiep de hele nacht door zou gaan. Later weer een hoop geschreeuw. En uiteindelijk was het ook nog echt koud vannacht. Ook in m'n kamer. Er was een gaskacheltje aangestoken, maar toen ik na het eten binnen kwam was het er zo'n 30 graden. Dus kachel uitgedaan. Vannacht nog geprobeerd dat ding weer aan de praat te krijgen maar op de een of andere manier lukte mij dat niet. Bij het ontbijt een Bento, lunchbox, als Ossettai. Deze keer ook een muntje van 5 yen erbij. Is waarschijnlijk bedoeld als donatie voor in de volgende tempel. Ik heb maar weer eens een klompje terug gegeven. Op het eerste stuk van de route kwam ik langs een school. Daar stond een nieuwe schooldag op het punt om aan te vangen want hele hordes gevulde school uniformen haastten zich lopend of per fiets richting de school. Allemaal dezelfde pakjes en fietshelmen. En allemaal zeggen ze goede morgen. Een leuk en vrolijk begin van de dag. Kon ik ook wel gebruiken, want m'n benen voelen vandaag loodzwaar aan. Ik krijg m'n ene been bijna niet voor de andere. De afgelopen dagen gingen als een speer maar vandaag zal ik het rustiger aan moeten doen. Dus op tijd een bakje koffie, om half twaalf al gestopt voor de lunch en om een uur of één bij een badhuis nog een WIFI spot gevonden alwaar ik buiten op een bankje een hotelletje in Hiroshima geboekt heb. Het is een ander hotel dan dat Francois voorgesteld had, maar ik heb in ieder geval een bed voor de zaterdag en zondag. Het Hiroshima Washington Hotel. De lunch bestond vandaag uit spaghetti. En die was lekker!!!!! Uiteindelijk om half vijf aangekomen bij minshuku Sharon. Nee, geen grote joodse neuzen, maar gewoon een Japanse familie. Beneden een restaurant met bar en boven de slaapvertrekken. Was weer eens een leuke en gezellige avond. De WIFI was wel aanwezig maar het password was zoek. Als alternatief mocht ik de laptop van de 50 jarige zoon des huizes gebruiken. Dat kwam goed uit. Nu kon ik mooi even de Time tabel voor de overvaart naar Hiroshima, de ligging van het hotel, etc, bekijken. En waar ik nog vragen had werd ik ter plekke van antwoorden voorzien. Ondertussen werd m'n eten voorgeschoteld en dat allemaal terwijl je lekker aan de bar zit met een biertje voor je neus. Niets geen gedoe aan lage tafeltjes vandaag. Deze Minshuku is echt een gezinsbedrijfje. Pa en ma draaiden nog volop mee en dan te bedenken dat ze al 80 jaar oud zijn. Pa runde de bar en ma de keuken. Leuke mensen. De zoon sprak een klein beetje Engels en fungeerde tevens als tolk naar zijn ouders.
Ook de overnachting voor de komende twee dagen is geregeld. Eerst bij tempel 44 in het plaatsje Kuma-kogen in Fuegatika. Dat ligt op dik 35 km afstand. De route behelst een klim van 700meter, een 300 meter zakken en nog een keer 250 meter stijgen. Pittig dagje dus. De volgende dag ga ik door naar tempel 46. Hier is maar één onderkomen beschikbaar. Chochin-ya. Deze dag in 5 etappes totaal ca 700 meter stijgen en ca 1300 meter zakken in 6 etappes. In totaal ook weer 35km. Daarmee bereik ik dat ik de zaterdag maar 25km hoef te lopen over redelijk vlak terrein voor ik bij de haven ben. Ik kom die dag nog wel 6 tempels tegen. Mocht ik krap in m'n tijd zitten kan ik altijd nog vanaf tempel 51 een taxi nemen dan eindigt mijn dag nog twee uur eerder.. Ik probeer de superjet, de snelle verbinding die in 5 kwartier NAR Hiroshima vaart, van 13.00 uur te halen. Dan ben er om kwart over twee. Hotel ligt op een paar kilometer van de haven. Maar dat is pas zaterdag eerst nog even twee zware etappes voor het zover is. Vandaag is het de hele dag fris gebleven. Hele dag met een jas aan gelopen. Morgen en overmorgen wordt het beter weer.
Bij terugkomst op m'n kamer die avond, stond de schone was al weer te wachten. Keurig gestreken en opgevouwen. Zo netjes heb ik het nog nergens gehad. Morgen weer om half zeven ontbijt en daarna op pad naar tempel 44!
Maar zeker ook goed te lezen dat dit blog ook de Spaanse eilanden weet te bereiken. Inmiddels is het blog al bijna 3000 keer bekeken!
Beetje jammer van dat bad Arthur. Ik was er helemaal klaar voor...
Kees, verjaardag zaterdag van Jim staat genoteerd.
Francois, 1000000 goden. Ik denk dat ik mezelf dan ook maar tot god verklaar. Zo voel ik me hier tenminste wel af en toe...
En Marion, die biefstuk hou ik tegoed..
Dennis, zeg maar tegen die Chinese Japanner dat ie nog wat leren kan hier op Shikoku.
Zo nu weer even verder met het blog..
Het heeft weer eens de hele nacht geregend maar het is inmiddels droog. Ik heb niet echt lekker geslapen. Hoop herrie op straat. Eerst de stoplichten hier voor de deur, alwaar ze een piepende kanarie in verstopt hebben voor de blinden en slechtzienden. Deze hield gelukkig na 22.00 uur z'n mond dicht. Ik had de oordoppen al in, omdat ik dacht dat dit gepiep de hele nacht door zou gaan. Later weer een hoop geschreeuw. En uiteindelijk was het ook nog echt koud vannacht. Ook in m'n kamer. Er was een gaskacheltje aangestoken, maar toen ik na het eten binnen kwam was het er zo'n 30 graden. Dus kachel uitgedaan. Vannacht nog geprobeerd dat ding weer aan de praat te krijgen maar op de een of andere manier lukte mij dat niet. Bij het ontbijt een Bento, lunchbox, als Ossettai. Deze keer ook een muntje van 5 yen erbij. Is waarschijnlijk bedoeld als donatie voor in de volgende tempel. Ik heb maar weer eens een klompje terug gegeven. Op het eerste stuk van de route kwam ik langs een school. Daar stond een nieuwe schooldag op het punt om aan te vangen want hele hordes gevulde school uniformen haastten zich lopend of per fiets richting de school. Allemaal dezelfde pakjes en fietshelmen. En allemaal zeggen ze goede morgen. Een leuk en vrolijk begin van de dag. Kon ik ook wel gebruiken, want m'n benen voelen vandaag loodzwaar aan. Ik krijg m'n ene been bijna niet voor de andere. De afgelopen dagen gingen als een speer maar vandaag zal ik het rustiger aan moeten doen. Dus op tijd een bakje koffie, om half twaalf al gestopt voor de lunch en om een uur of één bij een badhuis nog een WIFI spot gevonden alwaar ik buiten op een bankje een hotelletje in Hiroshima geboekt heb. Het is een ander hotel dan dat Francois voorgesteld had, maar ik heb in ieder geval een bed voor de zaterdag en zondag. Het Hiroshima Washington Hotel. De lunch bestond vandaag uit spaghetti. En die was lekker!!!!! Uiteindelijk om half vijf aangekomen bij minshuku Sharon. Nee, geen grote joodse neuzen, maar gewoon een Japanse familie. Beneden een restaurant met bar en boven de slaapvertrekken. Was weer eens een leuke en gezellige avond. De WIFI was wel aanwezig maar het password was zoek. Als alternatief mocht ik de laptop van de 50 jarige zoon des huizes gebruiken. Dat kwam goed uit. Nu kon ik mooi even de Time tabel voor de overvaart naar Hiroshima, de ligging van het hotel, etc, bekijken. En waar ik nog vragen had werd ik ter plekke van antwoorden voorzien. Ondertussen werd m'n eten voorgeschoteld en dat allemaal terwijl je lekker aan de bar zit met een biertje voor je neus. Niets geen gedoe aan lage tafeltjes vandaag. Deze Minshuku is echt een gezinsbedrijfje. Pa en ma draaiden nog volop mee en dan te bedenken dat ze al 80 jaar oud zijn. Pa runde de bar en ma de keuken. Leuke mensen. De zoon sprak een klein beetje Engels en fungeerde tevens als tolk naar zijn ouders.
Ook de overnachting voor de komende twee dagen is geregeld. Eerst bij tempel 44 in het plaatsje Kuma-kogen in Fuegatika. Dat ligt op dik 35 km afstand. De route behelst een klim van 700meter, een 300 meter zakken en nog een keer 250 meter stijgen. Pittig dagje dus. De volgende dag ga ik door naar tempel 46. Hier is maar één onderkomen beschikbaar. Chochin-ya. Deze dag in 5 etappes totaal ca 700 meter stijgen en ca 1300 meter zakken in 6 etappes. In totaal ook weer 35km. Daarmee bereik ik dat ik de zaterdag maar 25km hoef te lopen over redelijk vlak terrein voor ik bij de haven ben. Ik kom die dag nog wel 6 tempels tegen. Mocht ik krap in m'n tijd zitten kan ik altijd nog vanaf tempel 51 een taxi nemen dan eindigt mijn dag nog twee uur eerder.. Ik probeer de superjet, de snelle verbinding die in 5 kwartier NAR Hiroshima vaart, van 13.00 uur te halen. Dan ben er om kwart over twee. Hotel ligt op een paar kilometer van de haven. Maar dat is pas zaterdag eerst nog even twee zware etappes voor het zover is. Vandaag is het de hele dag fris gebleven. Hele dag met een jas aan gelopen. Morgen en overmorgen wordt het beter weer.
Bij terugkomst op m'n kamer die avond, stond de schone was al weer te wachten. Keurig gestreken en opgevouwen. Zo netjes heb ik het nog nergens gehad. Morgen weer om half zeven ontbijt en daarna op pad naar tempel 44!
-
16 April 2015 - 12:51
Kees Joosten:
Haha, minshuku Sharon en dan stond er aan de bar een biertje voor je, neus? Hoe verzin je het!
Maar goed, 2 pittige dagen en dan effe "relaxen". Dat is wel iets om naar uit te kijken. Wat ik niet goed begrijp, is Hiroshima dan bewoonbaar nadat er een A-bom gegooid is. Tsjernobyl en die kerncentrale bij Fukushima zijn in geen eeuwen meer te benaderen zonder voorzorgmaatregelen en jij loopt dadelijk in je open hemdje door Hiroshima te flaneren? Vreemd!
Groeten en word je die #@&* tempels nou niet eens zat? -
16 April 2015 - 15:18
Linda:
Wat een leuke blog weer onder het genot van een glaasje rosé lees ik jou avontuur,en ik word al moe bij de gedachte van al die kilometers die in jou benen zitten!
Echt respect,ik ga weer op mn bedje liggen is ook erg vermoeiend :)
Groetjes uit Gran Canaria. -
16 April 2015 - 17:05
Ave:
Al zit ik achter de computer als ik je bericht lees lukt het toch niet om contact met je te krijgen.
We halen het wel in als je thuis bent.
Hoop dat het lood weer snel uit je benen gaat
Geniet met volle teugen.
Tot je volgende blog
Groetjes Ave -
16 April 2015 - 19:27
Francois-san:
Hoi Philip,
Hotelletje in Hiroshima ziet er goed uit en midden in het uitgaansgebied, je had niet beter kunnen kiezen. Sterkte met de komende twee zware dagen. -
16 April 2015 - 21:11
Marion:
Hoi , leuk dat je twee " rust" dagen tegemoet gaat . Ga er maar lekker van genieten. Ben benieuwd wat nu weer allemaal gaat beleven. Af en toe is het net een soap, iedere dag wil je het vervolg van je reis weten . Haha have fun XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
