Zaterdag 21 maart
Door: Philip
Blijf op de hoogte en volg Philip
21 Maart 2015 | Japan, Wakayama-shi
Na een onstuimige week, is het nu dan eindelijk zo ver. Mijn rugzak zit vol. Letterlijk en figuurlijk. Dus hoogste tijd om wat weg te brengen naar Japan.
De laatste dagen echt enorm veel aandacht gekregen in de vorm van lieve berichtjes en telefoontjes. Echt super zoveel gelukwensen ik vanuit alle hoeken heb mogen ontvangen!
Donderdag avond met moeders nog een bezoek gebracht aan de Markthal in "Rotjeknor" en aansluitend een hapje gegeten bij Restaurant Mooii in de Oude Haven.
Vrijdag ochtend vroeg opgestaan om de laatste dingen te regelen. Dennis kwam nog even gedag zeggen en om half 11 de deur uit. Maud bracht me naar Schiphol. Dankzij deze privé chauffeur kon ik onderweg de laatste berichtjes beantwoorden. Ook nog getankt.. De pompbediende was wel onder de indruk van m'n vriendin.... Dat bleek om Maud te gaan. Waar ik na m'n schoolreisjes nooit meer ben uitgezwaaid als ik op reis ging (omdat ik t zelf altijd tegen hou....) is t dit jaar wel gebeurd. M'n oudste broer Joop en zeker m'n schoonzus Ingrid, wilden me persé uitzwaaien. Ik had niets te vertellen..Eenmaal op Schiphol was daar de héle grote verrassing. Onze familie banden hebben door de jaren heen wat schade opgelopen. Een van de banden die lang geleden was doorgesneden is die van Ton en m'n moeder. Ik kom nietsvermoedend op Schiphol, ontmoet eerst Joop, Ingrid en m'n nicht Kim. We lopen door naar een tafeltje bij de La Place en wie zitten daar naast elkaar..... Ma en Ton.. Ik hield het voor de verandering weer eens een keertje niet droog. Echt super blij mee!! Helaas niet heel veel tijd om hier van te genieten want het vliegtuig wacht....
Bij de Incheckbalies stond de volgende verrassing op me te wachten. Richard en Arie van Ares Mental power (een bedrijf dat mijn werkgever onder andere helpt bij een stuk broodnodige teambuilding) Van deze mannen nog een "overheerlijke" power reep gekregen en een boek waar ik me de komende weken over ga ontfermen.
Daarna ingecheckt. M'n rugzak is 12 kilo. Toch meer dan ik gehoopt had. De ietwat pompeuze KLM medewerkster vond t wel meevallen. "U vind dit veel voor 7 weken Japan?"
Eenmaal door de douane Hollandse klompjes gekocht (hierover later meer) en geld gewisseld. Met een B777 van de KLM in een krappe elf uur naar Kansai International Airport gevlogen. Bijna niet geslapen daar de Japanner naast me continu tegen me aan lag te kwijlen..Op het vliegveld liep alles voorspoedig. Daarna het treinavontuur. In de langste rij stonden de meeste buitenlanders... Dat moet de goeie zijn.... Helaas. Een behulpzaam Japannertje heeft me naar de goede maatschappij verwezen. Treinen zijn heel goed geregeld. Ik kreeg keurig een briefje mee waar en hoe laat ik welke trein moest hebben. Maar als je dan een trein eerder pakt, wordt de conductrice een beetje boos omdat je in een trein zit met enkel gereserveerde plaatsen..... Een paar honderd yen extra betaald en ik mocht weer blijven zitten. In deze trein ene Franse Eric tegengekomen. Qua uitspraken had hij zo allo, allo in gekund.Een gezellige vent waarmee ik vandaag Mount Koya heb verkend. Eenmaal bij Mount Koya aangekomen gaat de reis naar boven met een imposant kabeltreintje en aansluitend nog een stukje met de bus. De bus stap je achterin in. Bij het uitstappen betaal je bij de chauffeur voor de rit. Ik had nog geen losgeld dus doe een briefje van 1000 Yen in het apparaat. Er komt een hele berg wisselgeld uit dat ik direct in m'n zak steek. De chauffeur reageert enigszins overspannen en wil dat ik de muntjes terug in de automaat stop.... Wat blijkt, deze machine wisselt briefjes voor munten en met deze munten moet je vervolgens alsnog betalen.... De passagiers konden er gelukkig, in tegenstelling tot de chauffeur, wel om lachen.
Op mount Koya heb ik Kukai opgehaald, in de volksmond beter bekend als Kobo Daisi. De grondlegger van de Japanse Boeddhistische stroming en degene aan wie ik te danken heb dat ik hier straks een mooie tocht kan gaan lopen. Deze Kobo heb ik niet eerder "meegenomen" dan dat ik goede afspraken met hem had gemaakt... Hij gaat mij steunen in goede en slechte tijden en over 7 weken breng ik hem weer thuis. En Danielle, je kreeg nog de groeten terug. Mount Koya was los van Kobo, ook zeker de moeite waard. Het is een Unesco World Heritage site. Heel veel graven in een oerbos van reusachtige bomen. De graven bedekt met een waas van groen mos. En dat alles in een oase van rust. Echt gaaf en indrukwekkend. M'n Franse maatje bleef op Mount Koya slapen. Omdat ik 276 euro teveel vond voor één nacht ben ik weer de trein ingestapt naar Wakayama. In Wakayama de verkeerde kant het station uitgelopen.... Daar kwam ik al na een paar kilometer achter.... Omdat ik een rivier moest tegenkomen en niet tegenkwam, ben ik een winkeltje ingelopen op zoek naar hulp. En helpen willen deze Japanners wel. Vandaag al vaker gemerkt hoe hard ze hun best doen om je van dienst te zijn..Om een uur of 5 uiteindelijk m'n hostel gevonden. Ingecheckt in s'avonds met een Zuid Afrikaan een hapje gaan eten in een BBQ restaurant. Om 23.00 uur lag ik op bed.
De laatste dagen echt enorm veel aandacht gekregen in de vorm van lieve berichtjes en telefoontjes. Echt super zoveel gelukwensen ik vanuit alle hoeken heb mogen ontvangen!
Donderdag avond met moeders nog een bezoek gebracht aan de Markthal in "Rotjeknor" en aansluitend een hapje gegeten bij Restaurant Mooii in de Oude Haven.
Vrijdag ochtend vroeg opgestaan om de laatste dingen te regelen. Dennis kwam nog even gedag zeggen en om half 11 de deur uit. Maud bracht me naar Schiphol. Dankzij deze privé chauffeur kon ik onderweg de laatste berichtjes beantwoorden. Ook nog getankt.. De pompbediende was wel onder de indruk van m'n vriendin.... Dat bleek om Maud te gaan. Waar ik na m'n schoolreisjes nooit meer ben uitgezwaaid als ik op reis ging (omdat ik t zelf altijd tegen hou....) is t dit jaar wel gebeurd. M'n oudste broer Joop en zeker m'n schoonzus Ingrid, wilden me persé uitzwaaien. Ik had niets te vertellen..Eenmaal op Schiphol was daar de héle grote verrassing. Onze familie banden hebben door de jaren heen wat schade opgelopen. Een van de banden die lang geleden was doorgesneden is die van Ton en m'n moeder. Ik kom nietsvermoedend op Schiphol, ontmoet eerst Joop, Ingrid en m'n nicht Kim. We lopen door naar een tafeltje bij de La Place en wie zitten daar naast elkaar..... Ma en Ton.. Ik hield het voor de verandering weer eens een keertje niet droog. Echt super blij mee!! Helaas niet heel veel tijd om hier van te genieten want het vliegtuig wacht....
Bij de Incheckbalies stond de volgende verrassing op me te wachten. Richard en Arie van Ares Mental power (een bedrijf dat mijn werkgever onder andere helpt bij een stuk broodnodige teambuilding) Van deze mannen nog een "overheerlijke" power reep gekregen en een boek waar ik me de komende weken over ga ontfermen.
Daarna ingecheckt. M'n rugzak is 12 kilo. Toch meer dan ik gehoopt had. De ietwat pompeuze KLM medewerkster vond t wel meevallen. "U vind dit veel voor 7 weken Japan?"
Eenmaal door de douane Hollandse klompjes gekocht (hierover later meer) en geld gewisseld. Met een B777 van de KLM in een krappe elf uur naar Kansai International Airport gevlogen. Bijna niet geslapen daar de Japanner naast me continu tegen me aan lag te kwijlen..Op het vliegveld liep alles voorspoedig. Daarna het treinavontuur. In de langste rij stonden de meeste buitenlanders... Dat moet de goeie zijn.... Helaas. Een behulpzaam Japannertje heeft me naar de goede maatschappij verwezen. Treinen zijn heel goed geregeld. Ik kreeg keurig een briefje mee waar en hoe laat ik welke trein moest hebben. Maar als je dan een trein eerder pakt, wordt de conductrice een beetje boos omdat je in een trein zit met enkel gereserveerde plaatsen..... Een paar honderd yen extra betaald en ik mocht weer blijven zitten. In deze trein ene Franse Eric tegengekomen. Qua uitspraken had hij zo allo, allo in gekund.Een gezellige vent waarmee ik vandaag Mount Koya heb verkend. Eenmaal bij Mount Koya aangekomen gaat de reis naar boven met een imposant kabeltreintje en aansluitend nog een stukje met de bus. De bus stap je achterin in. Bij het uitstappen betaal je bij de chauffeur voor de rit. Ik had nog geen losgeld dus doe een briefje van 1000 Yen in het apparaat. Er komt een hele berg wisselgeld uit dat ik direct in m'n zak steek. De chauffeur reageert enigszins overspannen en wil dat ik de muntjes terug in de automaat stop.... Wat blijkt, deze machine wisselt briefjes voor munten en met deze munten moet je vervolgens alsnog betalen.... De passagiers konden er gelukkig, in tegenstelling tot de chauffeur, wel om lachen.
Op mount Koya heb ik Kukai opgehaald, in de volksmond beter bekend als Kobo Daisi. De grondlegger van de Japanse Boeddhistische stroming en degene aan wie ik te danken heb dat ik hier straks een mooie tocht kan gaan lopen. Deze Kobo heb ik niet eerder "meegenomen" dan dat ik goede afspraken met hem had gemaakt... Hij gaat mij steunen in goede en slechte tijden en over 7 weken breng ik hem weer thuis. En Danielle, je kreeg nog de groeten terug. Mount Koya was los van Kobo, ook zeker de moeite waard. Het is een Unesco World Heritage site. Heel veel graven in een oerbos van reusachtige bomen. De graven bedekt met een waas van groen mos. En dat alles in een oase van rust. Echt gaaf en indrukwekkend. M'n Franse maatje bleef op Mount Koya slapen. Omdat ik 276 euro teveel vond voor één nacht ben ik weer de trein ingestapt naar Wakayama. In Wakayama de verkeerde kant het station uitgelopen.... Daar kwam ik al na een paar kilometer achter.... Omdat ik een rivier moest tegenkomen en niet tegenkwam, ben ik een winkeltje ingelopen op zoek naar hulp. En helpen willen deze Japanners wel. Vandaag al vaker gemerkt hoe hard ze hun best doen om je van dienst te zijn..Om een uur of 5 uiteindelijk m'n hostel gevonden. Ingecheckt in s'avonds met een Zuid Afrikaan een hapje gaan eten in een BBQ restaurant. Om 23.00 uur lag ik op bed.
-
22 Maart 2015 - 00:59
Ave:
Zo Philip de kop is er af en is je grote avontuur weer gestart.
Heerlijk om in gedachten mee te reizen.
Leuk dat je al met verschillende mensen hebt kennis gemaakt.
En dit is nog maar het begin.
Ik heb erg genoten met jou in de markthal
en bij het restaurant Mooii
Was een fijne avond
Toen we jou gedag gezegd hadden hebben Joop en Ingrid ons uitgenodigd
voor een Lunch bij v.d.Valk
Was gezellig en lekker
Daarna heeft Ton ons gevraagd om mee naar Zwolle te gaan
En je raad het al ook gegeten.
Nu ben je weer een beetje op de hoogte.
Doe voorzichtig
Liefs Ave -
22 Maart 2015 - 03:51
Arthur:
Hoi Flip!!
Mooi verhaal al meteen. Klinkt net alsof je al een tijd onderweg bent.
Héél veel plezier! Geniet ervan en pas goed op jezelf.
Groeten,
Arthur & Michelle -
22 Maart 2015 - 07:43
Willem:
Ha ha ha - de wisselgeld automaat in de bus - betaal je netjes - worden ze boos - ha ha - geweldig man - succes - Willem -
22 Maart 2015 - 09:19
Renny Tent:
hoi philip heel erg leuk om je deze reis zo te volgen
hele goede reis en veel plezier
groetjes renny -
22 Maart 2015 - 11:20
Manon:
Ha Philip,
We gaan je weer volgen op dit Japanse avontuur...je gaat toch maar mooi en je zet daadwerkelijk de stap: 7 weken lopen. Geniet ervan, alles komt zoals t komt en uiteindelijk komt alles goed (zoals je mam en Ton weer contact, dat is toch geweldig!). Dus een hele mooie reis, goed uitkijken, en hopelijk vind je er wat je zoekt.
Groetjes en houdoe,
Jacco en Manon -
22 Maart 2015 - 12:18
Kees:
Hoi Philip
mooie start op Schiphol, zal je goed doen. Je reisverslag gaan we volgen, maar het belangrijkste is dat jij geniet van deze indrukwekkende onderneming. Wij passen hier we op jou huisje.
Gr Marjon en Kees -
22 Maart 2015 - 12:23
Francois-san:
Hoi Philip,
Fijne familie verhalen, je bent een gezegend mens.
En Japan ..................., zo herkenbaar!!!
Goed begin dus. -
22 Maart 2015 - 12:38
Natasja:
Jep, in dezelfde bus hetzelfde verhaal met het wisselgeld meegemaakt. Waarschijnlijk ook dezelfde chauffeur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
