Maandag 23 maart

Vanmorgen om 6 uur opgestaan. Door de nacht heen vaak wakker geweest. Waarschijnlijk toch een tikkeltje spanning voor wat er vandaag op me af gaat komen... Het hele huis lag nog in diepe rust. Hiro had voor mij nog 3 broodjes gekocht waarvan er nu één als ontbijt ging fungeren. Daarna de deur uit. M'n rugzak voelt, nu het water en het eten er aan zijn toegevoegd, zwaar. Ik schat iets meer dan 14 kilo. In ieder geval een tent, een luchtbed en 2 boeken zwaarder dan in de tijd dat ik naar Santiago liep. Het is lekker fris buiten. Nog even getwijfeld of ik een jas of een vest aan zou trekken. Wat dat betreft wel makkelijk dat je hele garderobekast op je rug zit... Dan kun je onderweg nog een keertje wisselen.. Het werd een vest. Door de dag heen was het ene moment zonnig en eigenlijk te warm voor deze outfit en later had je liever een jas aan gehad vanwege de wind. Maar niets te klagen. Het is droog en overwegend zonnig bij een temperatuur overdag variërend tussen de 12 en de 20 graden. Vanuit Hiro z'n Guesthouse sta je na 100 meter bij tempel 1. Daar hoefde ik niet meer naar binnen omdat ik hier gisteren al was geweest. Dus direct door naar tempel 2. Ik had mij voorgenomen om rustig te beginnen maar stel dat nog even uit want het is nog best fris. Dus stevig de stap erin om op te warmen. Al na 1,3 km is daar tempel 2. Het is even voor zevenen en het stempel buro is nog gesloten. Eerst de tempel verkennen en daarna als eerste van de dag mijn stempels gehaald. Mooi om te zien hoe deze vaak oude mannen en vrouwen, de kunst van het kalligraferen bezitten. Op mijn toekomstige schilderij worden per tempel 2 rode stempels gezet en hier overheen wordt een prachtige kalligrafie geplaatst met zwarte inkt welke met een kwast wordt opgebracht.
Op naar tempel drie. Maar weer een kort stukje. 2,7 km. Ongemerkt nog steeds stevig de pas erin. Ik passeer wat Japanners waarvan één man momenteel in Canada woonachtig is. Hij roept iets van "Hé, Running man" Hierop besluit ik m'n tempo wat terug de schroeven en een gesprekje aan te knopen.
Bleek dat deze 69 jarige nu voor de tweede keer loopt. Vorig jaar met zijn vrouw. Dit jaar met wat Japanse vrienden. Bij tempel 3 heeft hij me de rituelen vluchtig laten zien. Wassen, bel luiden, kaarsje en wierook (3x) branden en twee keer bidden. Ik merk dat hij het wat ongemakkelijk vind om dit live te laten zien en ik besluit de tempel verder te bekijken zodat hij ongestoord zijn ding kan doen. Nadat ook hier de stempels zijn geregeld begint hij zich ongerust te maken want zijn Japanse vrienden zijn er nog niet. Terwijl hij gaat wachten loop ik alvast naar tempel 4. Onderweg nog een stukje met een lokale vrouw opgelopen. Op een punt geeft ze me de keuze om de mooiere oude route te lopen. Zij gaat zelf de andere kant op. Eenmaal op deze oude route loop ik bijna direct de verkeerde kant op. Een kilometertje verder wordt ik wakker en zie ik op mijn gps dat het fout gaat. Dus weer een kilometer terug.... Daar wordt ik niet blij van.. Kobo op zijn donder gegeven. Hij is hier al zo vaak geweest, waarom geeft ie niet even een seintje als het mis gaat..
Bij tempel 4 staan de vermiste Japanse vrienden. Wat blijkt, ze waren druk aan de babbel en zijn tempel drie voorbij gelopen. Dat wordt weer 6,5 km terug hobbelen voor deze krasse knarren om hun stempeltjes te halen.
Ik ga door naar tempel 5. Ondertussen begin ik me te realiseren dat ik beter nog wat geld kan pinnen. Het is best hard gegaan de eerste dagen. Dus op zoek naar een postkantoor. Bij een bedrijf maar eens de vraag gesteld. Een medewerkster van dit bedrijf pakte resoluut een stratenboek en liet zien waar de bank en het postkantoor zich bevonden. Ik zou eerst het postkantoor treffen. Helaas niet goed opgelet en het postkantoor voorbij gelopen. Bij de bank waren ze zo behulpzaam dat ik echt niet weg mocht voordat het probleem van die Hollander was opgelost. Eerst proberen te pinnen op de aanwezige Chinese flappen tappers... Helaas. Geld wisselen dan? Dat kon hier ook niet. Vervolgens werden alle postkantoren in de omtrek gebeld of er geld gewisseld kon worden. Ook niet mogelijk. Toen ik daarop vertelde dat ik eigenlijk liever pinde, werd er weer een zoekactie opgezet om te zien waar ik kon pinnen. Ik had al tien keer te kennen gegeven dat ik er zelf wel uit zou komen (want het zag er naar uit dat ik een hoop tijd ging verliezen) maar dat begreep dat lieve Japanse meisje niet. Iedere keer als ik aanstalten maakte om weg te gaan werd ik weer tegen gehouden omdat één van haar collega's nog voor me aan het bellen was. Zo ongelooflijk zorgzaam als ze hier zijn. Alleen nu wilde ik gewoon even een stukje terug lopen om te kijken of er een postkantoor aanwezig was. Ik wist namelijk dat je daar kunt pinnen...met een half uur vertraging alsnog het postkantoor gevonden. Daar was ik inderdaad een dik half uur ervoor al voorbij gelopen... Pinnen was geen probleem. Daarna door naar tempel 6. Ik ben gisteravond vergeten een overnachting te organiseren voor vandaag. Gisteravond was het zo gezellig bij Hiro dat de verdere voorbereiding er bij ingeschoten is. Ik besluit tot uiterlijk 3 uur door te lopen zodat er nog tijd is een overnachting te organiseren. Zoals ik nu bezig ben zou ik tempel 10 kunnen halen.. Daar ging ik de fout in.. Het werd een dagje knallen want tempel 10 was het doel...Tempel racen zou je kunnen zeggen. Maar het ging echt lekker! Bij tempel 9 begon de tijd te dringen. De mevrouw van t stempelburo gevraagd waar ik zou kunnen slapen. Zij wist een mooi onderkomen na tempel 10 en was gelijk zo vriendelijk de reservering te regelen. Dat gaf weer wat rust. Ik hoef vannacht geen tent op te zetten. Richting tempel 10 nog contact gemaakt met een gepensioneerde Japanse leraar van een lagere school. We waren elkaar al vaker tegen gekomen vandaag. Hij klaagde dat hij altijd te hard liep.... Ik ken het probleem.... Bij tempel 10 wachtte een verrassing. Een trap van 333 treden leidde ons naar de tempel. Zonder rust in één keer naar de top, want voor zo'n 63 jarige Jap wil je als 45 jarige jonge god, niet achterblijven. Maar goed dat er boven een AED stond te wachten.. Deze leraar verstond zijn vak en nam mij mee in de rituelen. Begin nu een beeld te krijgen wat er verwacht wordt. Hij ging nog door naar de 10 km verderop gelegen tempel 11. Ik hoefde nog maar een paar kilometer naar Ryokan Yawata, mijn overnachtingsplaats. Uiteindelijk stond de GPS teller op 35.2 km. Niet slecht voor een eerste dag. De was gedaan, en het bad in geweest. Er is hier een soort badhuis. Meerdere douches en een groot kokend heet bad in één ruimte. Vanavond wederom heerlijk gegeten. De zoon van de eigenaar sprak goed Engels en kwam nog even bij me buurten. Hij heeft het onderkomen voor morgen nacht voor mij gereserveerd. Morgen een lekkere zware etappe.
Heel veel klimmen en een beetje afdalen. Een tocht van ongeveer 25 km.